Görme engelli Emre'yi babaannesinin fedakarlığı hayata bağlıyor

Kırşehir'de görme engelli Emre Yüksel, babaannesinin 23 yıldır verdiği destekle hayatın tüm zorluklarını aşıyor.

İzmir'de doğumunun ardından konulduğu kuvözde gözleri bantlanmadığı için beyinden göze giden damarın kuruması nedeniyle engelli kalan Emre Yüksel'i (25), 2 yaşındayken anne ve babasının ayrılmasıyla Kırşehir'de yalnız yaşayan babaannesi Zeynep Atmaca yanına aldı.
İlkokul, ortaokul ve lise yıllarında babaannesinin büyük desteğini gören Yüksel, Anadolu Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Önlisans Programı ikinci sınıfta eğitim görüyor.

Son üç aydır haftanın iki günü Cacabey Gençlik Merkezine giden Emre Yüksel, antrenör Adem Doğan ile sportif faaliyetlere katılıyor, babaannesi ve usta öğretici Tuğba Kılıç'la da el becerisi kursunda bez bebek, bileklik, kolye ve hediyelik eşya üretiyor.

Emre'nin adeta gören gözü olan 64 yaşındaki babaanne Zeynep Atmaca, AA muhabirine, doğumunun ardından görme yetisini kaybeden torununun gören gözü, tutan eli ve yürüyen ayağı olmaya gayret ettiğini söyledi.

Emre'ye 23 yıldır sahip çıktığını ifade eden Atmaca, "Hep ben ilgileniyorum. Ama olduğu için doktoruna ben götürüyorum, yemeğini ben yediriyorum, tıraşını da ben yapıyorum." dedi.

Torunuyla etle tırnak gibi olduklarını belirten Atmaca, şöyle devam etti:

"Emre babaannesiz bir hayat sürdüremez, ben de Emre'siz hayat sürdüremem. İkimiz bir kişi gibiyiz. Aramızda aşırı sevgi bağı var. Ben yazın ağır beyin ameliyatı geçirdim. Ayılırken 'Emre nerede, onun yemeğini verdiniz mi?' diye bağırmışım. Emre varsa ben varım, yoksa ben yokum. Fedakarlık mı sevgi mi ne der derseniz deyin ama ona aşırı zaafım var."

Torununun epilepsi rahatsızlığı da bulunduğunu anlatan Atmaca, "Beynindeki bir damar kuruma yapmış. Aşırı korku var, yürüyemiyor. Geçen sene ramazan ayında epilepsi geçirdiğinde zapt edemedim. Merdivenlerden düştü, belini kırdı." diye konuştu.

- "Gençlik merkezine gideli epilepsi nöbeti geçirmedi"

Atmaca, Emre'nin hayatının ev ve okul arasında geçtiğini, 3 aydır da Cacabey Gençlik Merkezine gittiğini dile getirerek, "Gençlik merkezine gideli çok şükür 3 aydır epilepsi nöbeti geçirmedi. Burada arkadaşları, hocalarıyla diyalog kurduğu için psikolojik olarak çok rahatlıyor. Buraya gelince çok mutlu ve iyi oluyor." ifadelerini kullandı.

"Babaannem gören gözüm, tutan elim oluyor"

Emre Yüksel de üniversite eğitimini tamamlayıp din görevlisi olmayı istediğini, mesleğini eline alınca da babaannesine bakmayı arzu ettiğini söyledi.

Gençlik merkezinde kendisini çok mutlu hissettiğini vurgulayan Yüksel, şunları kaydetti:

"Buradaki arkadaşlarımı çok seviyorum. Onlarla birlikte etkinlik yapıyoruz. Adem hocayı çok seviyorum, benimle ilgileniyor. Tuğba hocam ve babaannemin yardımıyla bez bebek, bileklik yapıyorum. Babaannem benim gören gözüm tutan elim oluyor. Görme engelli olduğum için ben yalnız yapamıyorum. Babaannem yardımcı oluyor bana. Gençlik merkezinde sosyalleşiyorum, hiç sıkılmıyorum. Evden çıkıp buraya gelmek çok mutlu ediyor beni."