Yeni yıl

Bugün yeni yıla girerken sevgiyi, umudu, o sevginin getirdiği heyecanı yazmak istedim. Çoğu insanın bulduğunda değerini bilmediği ya da uzun süreli koruyamadığı o güzel duygu nedir, ne değildir anlatayım.

Elbette ki herkesin içinde sevgiye dair var olan ya da olup da zamanla yok olup giden, unutulan duygular vardır. Aslında herkes sevmeyi bilir, sevmeyi sever ve hissetmek ister. İnsanın temel ihtiyacının sevgi olduğuna dair bir yazı okumuştum. Düşününce gerçekten de öyle değil mi? İnsan sevildikçe güzelleşir.

 Hoşlanmayı sevgiyle, sevgiyi aşkla, aşkı tutkuyla karıştıranlar da var. Sevgi; olduğu gibi kabul etmeyi, onun gereksinimlerini, isteklerini anlamayı, bunları karşılamak için sorumluluk duymayı, düşüncelerine ve duygularına saygı duymayı kapsar. Sevgi fazlasıyla emek ister, şefkat arar çoğu zaman. Bütün güzellikler sevgi ile başlar. Sevgi denince akla ilk heycan,umut dostluk, yardımlaşma, paylaşma gelir. Sevgi insanları birbirine yakınlaştırır.

Sevginin olmadığı yerde ot bitmiyor denir ya işte Karadeniz’de de öyledir. Toprak sevgidir, toprak Karadeniz’dir, toprak emektir ve o emek, o sevgiyle yeşerir. 2024 yılına gireceğimiz bu son günlerde tüm dünyada barışın ve sevginin daim olması dileğiyle.

Mutlu yıllar.